Wydawca treści
REZERWATY PRZYRODY
REZERWAT PRZYRODY jest obszarem obejmującym zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, zwierząt i grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi (art. 13 Ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody). Spośród 1441 rezerwatów, które mamy obecnie w Polsce, 671 to rezerwaty leśne o łącznej powierzchni ponad 61 tys. ha. Rezerwaty stanowią 1,6 proc. powierzchni lasów zarządzanych przez LP.
Na terenie Nadleśnictwa Złotoryja znajdują się 4 rezerwaty przyrody. Trzy z nich na gruntach w zarządzie nadleśnictwa – „Góra Miłek", „Ostrzyca Proboszczowicka" i „Buczyna Storczykowa na Białych Skałach" oraz jeden w zasięgu terytorialnym nadleśnictwa – „Wilcza Góra".
Rezerwat „Góra Miłek"
Rok utworzenia: 1994
Powierzchnia: 141,3593 ha
Leśnictwo: Wojcieszów Górny
Rezerwat powołany został zarządzeniem MOŚZNiL z dnia 26 stycznia 1994 (MP nr 16, poz. 115). Jest to rezerwat częściowy. Celem jego ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych zbiorowisk leśnych na podłożu wapiennym, fragmentów żyznych buczyn sudeckich i ciepłolubnych buczyn storczykowych wraz z cała różnorodnością flory, fauny i obiektów przyrody nieożywionej. Rezerwat obejmuje kilkuwierzchołkowy masyw, zbudowany z kambryjskich wapieni i dolomitów krystalicznych z licznymi zjawiskami krasowymi. Wzniesienie posiada trzy wyraźne kulminacje: środkową – Cisowa 596m n.p.m., północno-zachodnią – Młyniec 573m n.p.m. oraz południowo-zachodnią – Wroniec 569m n.p.m. Dominujący zespół roślinny – żyznej buczyny sudeckiej Dentario enneaphyllidis-Fagetum, uzupełnia w partiach wierzchołkowych zespół zanokcicy murowej i skalnej oraz wapieniolubne murawy kserotermiczne. Skład gatunkowy rezerwatu uznawany jest za najbogatszy w reglu dolnym Sudetów, zwłaszcza pod względem występowania gatunków chronionych, ciepłolubnych i wapieniolubnych.
Cyklamen purpurowy
Lilia złotogłów
Bogaty jest też świat zwierzęcy rezerwatu, zwłaszcza bezkręgowców. Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie 31 gatunków ślimaków i 47 gatunków skoczogonków. Do najciekawszych występujących tu gatunków bezkręgowców należą ślimaki: piramidka naskalna, świdrzyk śląski czy poczwarówka maczugowata. Fauna kręgowców to przede wszystkim nietoperze, które znajdują tutaj optymalne warunki bytowania.
Wśród utworów przyrody nieożywionej należy wymienić Jaskinię Aven, której wlot znajduje się na wysokości 413m, a jej całkowita długość wynosi 102m. U podnóża Miłka znajduje się ujęcie wody źródlanej – „Wojcieszowianka". Rezerwat położony jest w obrębie leśnym Świerzawa, oddz.325 a-i, ~a, ~b; 326; 327 a-f, ~a-~c; 328; 329; w skład którego wchodzą grunty leśne pozostające w zarządzie Nadleśnictwa Złotoryja (138,51 ha) oraz grunty gminy Wojcieszów.
Góra Miłek. Fot Szymon Rogowicz
Rezerwat „Ostrzyca Proboszczowicka"
Rok utworzenia: 1962
Powierzchnia: 3,81 ha
Leśnictwo: Proboszczów
Rezerwat utworzony został na podstawie Zarządzenia MLiPD z 31 stycznia 1962 roku (MP nr19, poz.81 z 1962r.). jest to rezerwat częściowy, którego celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych roślinności występującej na bazaltach oraz najpiękniejszych w kraju gołoborzy bazaltowych. Rezerwat położony jest w obrębie leśnym Świerzawa, oddz. 194 a, b, c.
Fot. Szymon Rogowicz
Ostrzyca zbudowana jest z odmiany bazaltu zwanej bazanitem, skały wulkanicznej pochodzącej z trzeciorzędu, która przebija skały osadowe, tj. zlepieńce, piaskowce i mułowce z wczesnego permu. Granica pomiędzy tymi dwoma rodzajami skał przebiega na wysokości 430-400m n.p.m. Szczyt samego wzgórza ostańcowego wznosi się na wysokość 501m n.p.m. Cechą charakterystyczną Ostrzycy jest obecność rozległych pokryw blokowych zbudowanych z rumoszu skalnego, tworzącego osypiska grawitacyjne na ogół nieutrwalone przez roślinność. Na terenie rezerwatu występuje 10 gatunków roślin naczyniowych objętych ochroną, m.in. lilia złotogłów Lilium martagon, naparstnica zwyczajna Digitalis grandiflora, paprotka zwyczajna Polypodium vulgare.
Fot. Grzegorz Bobrowicz
Rezerwat „Buczyna storczykowa na Białych Skałach"
Rok utworzenia: 2001
Powierzchnia: 8,76 ha
Leśnictwo: Podgórki
Rezerwat został powołany Rozporządzeniem Wojewody Dolnośląskiego z 8 lutego 2001r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (DZ.U. Woj. Doln. nr 10, poz.96 z 2001r.). Rezerwat obejmuje obszar lasów i fragment łąk. Celem jego ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentów żyznych buczyn sudeckich i ciepłolubnych buczyn storczykowych wraz z całą różnorodnością flory i fauny oraz obiektów przyrody nieożywionej występującej na tym obszarze. Rezerwat położony jest na wysokości ok. 455-55-m n.p.m. na północnym zboczu góry Maślak w Grzbiecie Południowym Gór Kaczawskich. Opisywany teren położony jest na wychodni tzw. wapieni wojcieszowskich.
Na obszarze rezerwatu zidentyfikowano pięć zespołów i zbiorowisk roślinnych, wśród których dominuje zespół żyznej buczyny sudeckiej Dentario enneaphyllidis-Fagetum z elementami buczyny storczykowej Carici-Fagetum. Charakterystyczna cecha tej buczyny jest bogactwo gatunków z rodziny storczykowatych Orchidiaceae – w runie buczyny stwierdzono osiem gatunków storczyków leśnych. Najliczniej występują tu: kruszczyk szerokolistny, buławnik wielkokwiatowy i listera jajowata. Oprócz storczyków stwierdzono występowanie ok. 20 gatunków innych roślin chronionych. Do najcenniejszych gatunków fauny zalicza się popielica Glis glis. Z interesujących obiektów przyrody nieożywionej wymienić należy Jaskinię Walońską z charakterystycznymi zjawiskami krasowymi. Rezerwat położony jest w obrębie Świerzawa, oddz. 333 a, b, c.
Rezerwat „Wilcza Góra"
Rok utworzenia: 1959
Powierzchnia: 1,69 ha
Rezerwat został powołany na podstawie zarządzenia MLiPD z 1 kwietnia 1959r. (MP nr 36, poz.164 z 1959r.). Jest to rezerwat częściowy. Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych odsłonięcia bazaltu ze specyficznymi formami słupów. Odsłonięty czop wulkaniczny prezentuje dwie generacje lawy bazaltowej. Głównym wzniesieniem rezerwatu jest Wilkołak – 373m n.p.m. Na bazaltowych skałach rosną liczne gatunki paproci, w tym paprotka zwyczajna, zanokcica skalna, zanokcica murowa. Rezerwat w całości znajduje się poza administracja Lasów Państwowych.
Najnowsze aktualności
Pierwszy rezerwat przyrody w ramach inicjatywy „100 rezerwatów na 100-lecie Lasów Państwowych” otwarty na Podkarpaciu
Pierwszy rezerwat przyrody w ramach inicjatywy „100 rezerwatów na 100-lecie Lasów Państwowych” otwarty na Podkarpaciu
W ślad za nim, w całym kraju, regionalni dyrektorzy ochrony środowiska złożyli podpisy pod aktami ustanawiającymi rezerwaty na obszarze województw, w których są gospodarzami. Powierzchnia 53 nowych rezerwatów obejmuje obszar ponad 3 400 ha. To około 3% aktualnej powierzchni leśnej objętej ochroną rezerwatową.
-Dziś, wraz z ustanoweniem rezerwatu „Mur Krzeczkowski”, rozpoczynamy proces ustanawiania pierwszych 53 rezerwatów. To symboliczny moment - ponad 100 kolejnych rezerwatów powstanie w ciągu najbliższych miesięcy, wypełniając tym samym obietnicę „100 rezerwatów na 100-lecie Lasów Państwowych” - powiedział dr Piotr Otawski, Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska podczas uroczystego podpisania aktu utworzenia rezerwatu 4 grudnia br.
Proces powoływania rezerwatów przyrody jest czasochłonny i skomplikowany. Do regionalnych dyrekcji ochrony środowiska, od leśników z całej Polski, wpłynęło w tym roku ponad 200 propozycji ustanowienia nowych rezerwatów w całym kraju. Kolejnym krokiem w tym procesie były konsultacje społeczne, które RDOŚ ogłosiły na swoich obszarach. Wszystkie opinie, które wpłynęły podczas konsultacji stanowiły podstawę do gruntownej analizy. Całość procesu konsultacji została zebrana w raportach dostępnych dla wszystkich na stronach regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych.
Następnym etapem były wspólne wizje terenowe leśników i pracowników RDOŚ w planowanych rezerwatach. Aktualnie w Regionalnych Dyrekcjach Ochrony Środowiska trwają prace nad przygotowaniem kolejnych zarządzeń wyznaczających poszczególne rezerwaty.
Pierwsze 53 rezerwaty, na czele z nowym rezerwatem „Mur Krzeczkowski”, 4 grudnia br. zostały kolejno powołane w całym kraju.
- Lasy Państwowe „skrywają” wiele cennych i unikatowych przyrodniczo miejsc. Takie perełki, jak znajdujący się na terenie leśnictw Krzeczkowa i Cisowa w Nadleśnictwie Krasiczyn, powoływany dziś rezerwat, jest ogromną wartością przyrodniczą. Lokalni leśnicy dbali o to szczególne miejsce od wielu lat. Jako Lasy Państwowe jesteśmy wykonawcą zadań powierzanych nam przez państwo. Zwłaszcza tych zadań, które są wyrazem troski o przyrodę. Każdy z nas – leśników – rozumie i docenia ogromną wagę konieczności ochrony takich miejsc i czuje się za nie odpowiedzialny, zarówno służbowo, jak i moralnie – bo leśnicy to przede wszystkim przyrodnicy – podsumował Witold Koss - Dyrektor Generalny Lasów Państwowych.
-To wyjątkowa chwila i wyjątkowe wydarzenie, swego rodzaju nowa karta w historii rezerwatów, jak i ochrony przyrody na Podkarpaciu. Ten setny rezerwat jest początkiem nowej drogi w ochronie podkarpackiej przyrody - powiedział dr Sławomir Serafin, Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Rzeszowie składając podpis na zarządzeniu wyznaczającym nowy rezerwat „Mur Krzeczkowski”.
Co charakteryzuje rezerwaty i kto je wyznacza?
Rezerwaty przyrody obejmują obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, które wyróżniają się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.
Wyznaczają je Regionalni Dyrektorzy Ochrony Środowiska, w oparciu o wnioski złożone przez wnioskodawców. Proces ten odbywa się na podstawie przepisów ustawy o ochronie przyrody. Inicjatorami utworzenia rezerwatów przyrody bardzo często są leśnicy, którzy na co dzień pracują z przyrodą i identyfikują jej najcenniejsze fragmenty. Obecnie w Polsce mamy około 1500 rezerwatów przyrody, a ponad 1300 z nich znajduje się na terenach zarządzanych przez Lasy Państwowe.
-Rezerwaty przyrody to utrwalone w naszej historii formy ochrona przyrody. Proces ich tworzenia rozpoczął się ok. 100 lat temu. Na przestrzeni lat ochroną przyrody zajmowali się leśnicy, naukowcy i urzędnicy, ale także działacze społeczni - wyjaśniła dr inż. Agnieszka Marcela Regionalny Konserwator Przyrody w Rzeszowie, nawiązując do historii rezerwatów.
Rezerwat „Mur Krzeczkowski”. Powierzchnia i lokalizacja rezerwatu
Rezerwat przyrody „Mur Krzeczkowski” zajmuje powierzchnię 62,44 ha i administracyjnie leży na terenie m. Krzeczkowa w gminie Krasiczyn. Grunty wchodzące w skład rezerwatu znajdują się w zarządzie PGL LP Nadleśnictwa Krasiczyn, zaś zgodnie z podziałem powierzchniowym przyjętym w Planie Urządzenia Lasu dla Nadleśnictwa Krasiczyn na lata 2018-2027, zlokalizowany jest w leśnictwach Krzeczkowa i Cisowa. Rezerwat przyrody „Mur Krzeczkowski” leży w obrębie obszarów Natura 2000: Pogórze Przemyskie PLB180001 i Ostoja Przemyska PLH180012.
Charakterystyka obszaru
Rezerwat chroni unikalną wychodnię skalną – skarpę denudacyjną typu „kuesta”, zbudowaną z twardych margli krzemionkowych rozpadający się na ostrokrawędzisty gruz. Formacja ta powstała w wyniku długotrwałych procesów geologicznych, które poprzez powolną erozję okalających rezerwat, bardziej miękkich warstw skalnych, wypreparowały charakterystyczny skalny mur. Charakterystyczne „tektoglify” na powierzchni skał to ślady ruchów tektonicznych masywu oraz poślizgu warstw skalnych, które tworzą fascynujące wzory. Wokół formacji rośnie buczyna karpacka, a jednym z ciekawszych elementów flory jest języcznik zwyczajny Asplenium scolopendrium.
Języcznik zwyczajny to roślina, która preferuje wilgotne, zacienione stanowiska, szczególnie na stromych, skalistych zboczach. W rezerwacie „Mur Krzeczkowski” znajduje dla siebie idealne warunki, porastając strome, skalne zbocza wychodni, gdzie gleba jest cienka, a wilgotność względnie wysoka. Ta rzadko spotykana roślina jest cennym elementem flory rezerwatu.
Rezerwat już wcześnie był przedmiotem zainteresowania naukowego. Jego unikalna forma geologiczna została odnotowana m.in. w Przeglądzie Geologicznym (Nr 6, czerwiec 1988) oraz w Przewodniku LIX Zjazdu Polskiego Towarzystwa Geologicznego.
Na terenie rezerwatu znajduje się stanowisko dokumentacyjne „Mur Krzeczkowski”, stanowiące cenne źródło wiedzy o geologii tego obszaru. Powstało ono w 2007 r. i zajmuje powierzchnię 0,45 ha.
Uzasadnienie ochrony
Celem ochrony w rezerwacie przyrody jest zachowanie skarpy denudacyjnej typu „kuesta”, zbudowanej z twardych margli krzemionkowych oraz stanowisko języcznika zwyczajnego Asplenium scolopendrium.
Zgodnie z aktualnym stanem w RDLP we Wrocławiu mamy nadzieję, że z inicjatywy pn. „100 rezerwatów przyrody na 100-lecie Lasów Państwowych” uda się powołać następujące rezerwaty do końca 2024r.:
Fot. Malwina Sokołowska - Zdjęcie z projektowanego Rezerwatu Grądy w Dolinie Strzegomki