Asset Publisher
HISTORIA NADLEŚNICTWA
Nadleśnictwo Złotoryja w obecnych granicach powstało w 1974 roku z połączenia nadleśnictw: Chojnów i Świerzawa z obrębami Chojnów, Świerzawa i Złotoryja.
Wykonany według stanu na 1.10.1977r. Plan Urządzenia Gospodarstwa Leśnego Nadleśnictwa Złotoryja (I rewizja urządzania lasu) wprowadził podział dwóch istniejących dotąd obrębów leśnych na trzy obręby: Chojnów, Złotoryja i Świerzawa. Zmiany w podziale obrębów miały na celu dostosowanie granic ówczesnego Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych we Wrocławiu do podziału administracyjnego kraju na województwa. W celu przekazania części gruntów sąsiednim Nadleśnictwom (Chocianów i Legnica) utworzono także obręb cząstkowy – Jaroszówka. Przy okazji II rewizji urządzeniowej (Plan Urządzenia Gospodarstwa Leśnego Nadleśnictwa Złotoryja wg. stanu na 1.01.1991r.) ponownie utworzono dwa obręby leśne: Chojnów i Świerzawa, likwidując tym samym obręb Złotoryja i włączając go w całości do obrębu Świerzawa.
Istniejące do 1974 roku Nadleśnictwa Chojnów i Świerzawa, utworzone zostały w 1945 roku na mocy dekretu PKWN z dnia 12 grudnia 1944 roku (Nadleśnictwo Chojnów) i w 1959r., na mocy Zarządzenia MliPD z dnia 10 września 1958r. (Nadleśnictwo Świerzawa). Włączone zostały do nich lasy różnych własności, w tym głownie lasy prywatne majątków ziemskich, a także: lasy miejskie miasta Złotoryja, lasy włościańskie, kościelne i przyklasztorne oraz dawne lasy państwowe.
Asset Publisher
Wkrótce rusza akcja „Wieniec”
Wkrótce rusza akcja „Wieniec”
Jest to już cykliczna akcja Straży Leśnej, prowadzona przy wsparciu sił Policji, Straży Granicznej oraz Państwowej Straży Łowieckiej.
Jej celem jest przeciwdziałanie i zwalczanie kłusownictwa oraz pozostałych przejawów tzw. szkodnictwa łowieckiego, kontrola legalności skupu i obrotu zwierzyną, a także egzekwowanie, głównie od osób trudniących się zbieraniem zrzutów poroży, zachowań zgodnych z obowiązującymi przepisami.
Działania strażników leśnych i pozostałych służb obejmą przede wszystkim patrolowanie terenów będących ostoją zwierzyny, obszarów zagrożonych kłusownictwem i odwiedzanych przez zbieraczy poroża. Podczas patroli będą sprawdzać czy zbieracze poroża nie wkraczają np. na tereny rezerwatów czy w miejsca objęte zakazem wstępu, czy swoimi działaniami nie płoszą zwierząt i nie narażają ich na stres. Przy okazji kontrolować będą czy w terenie nie są rozstawiane wnyki. Kontrole obejmą także punkty skupu dziczyzny i legalne pochodzenie mięsa.
Poroże to twarda, kostna struktura, którą noszą samce krajowych jeleniowatych. Im większe i okazalsze tym lepiej świadczy o sile oraz możliwościach reprodukcyjnych samca. Oprócz funkcji reprezentacyjnej służy także jako broń podczas walk byków o samice. Po zakończeniu okresu godowego jest ono zrzucane. Proces zrzucania poroża odbywa się co roku – samiec gubi stare poroże, a w jego miejsce wyrasta nowe.
Zrzutami nazywamy poroże zgubione przez sarny, łosie, daniele i jelenie. Przełom lutego i marca ta czas, kiedy jelenie pozbywają się starego poroża. Jednocześnie to czas kiedy do lasu ruszają „łowcy zrzutów”.
Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem znalezione zrzuty możemy sobie zabrać jeśli zostały one znalezione na terenie lasów gospodarczych. Zbieranie zrzutów w rezerwatach i parkach narodowych jest nielegalne. Udając się do lasu na poszukiwanie zrzutów należy pamiętać również o miejscach, w których obowiązuje zakaz wstępu, mimo, że jest to las gospodarczy. Są to m.in. lasy do 4 m wysokości drzew czy tereny oznaczone jako „Ostoja zwierzyny”.
Nie wolno również tropić i płoszyć zwierząt aby zdobyć poroże. Niestety nie wszyscy zbieracze postępują etycznie. Tropią chmary jeleni, zmuszają je do ciągłego przemieszczania się co doprowadza do osłabienia zwierząt, którym i tak jest ciężko z uwagi na zimowe warunki i ograniczony dostęp do pożywienia.
O tym jak szukać zrzutów w lesie opowiada Zdobek w jednym z odcinków „Obliczy lasów:
