Asset Publisher Asset Publisher

Geocaching

Marzyliście w dzieciństwie o poszukiwaniu skarbów, niczym bohaterowie powieści Roberta L. Stevensona czy filmów o dzielnym Indianie Jonesie? Jeśli dodatkowo uważacie, że poszukiwanie może być ciekawsze niż sam skarb, to geocaching jest czymś dla was.

Geocaching powstał dokładnie 4 maja 2000 r. Amerykanin Dave Ulmer ukrył tego dnia w lesie wiadro wypełnione różnymi przedmiotami. Jego współrzędne podał na grupie dyskusyjnej użytkowników nawigacji satelitarnej GPS. Ci przez kolejne dni, z wykorzystaniem swoich odbiorników GPS, poszukiwali wiadra i dzielili się swoimi wrażeniami na grupie. Wkrótce w podobny sposób różne pojemniki zaczęli ukrywać inni entuzjaści technologii satelitarnego namierzania obiektów. Niedługo też po raz pierwszy użyto nazwy geocaching.

Na czym dziś polega geocaching? Od czasów Dave'a Ulmera główna idea nie zmieniła się. To międzynarodowa gra terenowa polegająca na poszukiwaniu, przede wszystkim z użyciem GPS, „skarbów" ukrytych przez jej innych uczestników. „Skarbami" są skrytki (zwane geocache). Są to zazwyczaj wodoszczelne pojemniki różnej wielkości, zawierające drobne przedmioty oraz dziennik.

Jak zacząć zabawę w geocaching? Na początek musimy zarejestrować się w serwisie (geocaching.com) i wybrać skrytkę, której będziemy poszukiwać. Początkujący mogą wybrać skrytkę tradycyjną (czyli taką, której położenie jest dokładnie określone) i o niezbyt wysokim poziomie trudności zadania i terenu (określane są one w pięciostopniowej skali). Jeśli wybierzemy skrytkę, którą niedawno ktoś odnalazł, mamy większą szansę, że nie została jeszcze zniszczona. Warto więc sprawdzić w bazie ostatnie zapisy jej dotyczące.

Przed wyruszeniem na wyprawę, poza zanotowaniem wszystkich szczegółów dotyczących skrytki, dobrze jest przejrzeć mapę, żeby zapoznać się z terenem. Najważniejszym wyposażeniem będzie oczywiście GPS. Możemy kupić oddzielne urządzenie lub - wykorzystując moduł GPS w swoim smartfonie - zainstalować aplikację, która pokazuje nasze położenie, a nierzadko jest także od razu zintegrowana z bazą ukrytych skrytek.

Znalazca skrytki powinien wpisać się w dzienniku (logbooku), który zwykle jest w niej schowany. Można też wymienić znaleziony w skrytce przedmiot lub dołożyć własny. Obowiązuje zasada wymiany: jeśli zabieram jakiś przedmiot, to zostawiam w zamian coś równie cennego (spinacze czy zużyte bilety tylko zaśmiecają skrytkę). Poza tym w skrytkach nie można pozostawiać jedzenia, materiałów niebezpiecznych ani alkoholu. Po powrocie z każdej wyprawy powinniśmy opisać nasze poszukiwania w serwisie, w którym skrytka była zarejestrowana, nawet jeśli nie udało jej się znaleźć.

Podczas zabawy w geocaching w lesie trzeba pamiętać o jednej, bardzo ważnej sprawie. Skrytek nie można zakopywać! Rozkopywanie gruntu, a nawet rozgarnianie ściółki to niszczenie lasów. Jest to wykroczenie karane grzywną.

ZAPRASZAMY DO SZUKANIA NASZYCH SKRYTEK UKRYTYCH NA TERENIE NADLEŚNICTWA ZŁOTORYJA

Do wyboru mamy trzy rodzaje skrytek:

- skrytki tradycyjne różnej wielkości i trudności – 50 szt.

- skrytki zagadki z serii „Co wiesz o lesie?" – 30 szt.

- skrytki erthcache propagujące wiedzę geologiczną Krainy Wygasłych Wulkanów – 20 szt.

 

Skrytki zarejestrowane są w serwisie geocaching.com, można je znaleźć wpisując w wyszukiwarce właściciela LP N-ctwo Złotoryja

Dzięki leśnym skrytkom poznasz ciekawe miejsca na terenie naszego nadleśnictwa oraz dowiesz się więcej o lesie, przyrodzie, pracy leśników, formach ochrony przyrody oraz geologii naszego terenu.

Zapraszamy do szukania skarbów całymi rodzinami!

 

Więcej o geocachingu:

https://www.geocaching.com/guide/

http://www.geocaching.pl/geocaching.php

 

 


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

World Wetland Day, czyli Światowy Dzień Mokradeł

World Wetland Day, czyli Światowy Dzień Mokradeł

 Już w najbliższą niedzielę obchodzimy World Wetland Day, czyli Światowy Dzień Mokradeł!

Lasy Państwowe od wielu lat realizują szereg bardzo ważnych inicjatyw służących bagnom, mokradłom i terenom podmokłym, jak również ochronie szeroko rozumianych zasobów wodnych w polskich lasach. W ramach projektów małej retencji w ostatnich latach leśnicy zbudowali na zarządzanych przez siebie terenach 9500 polderów, zastawek i progów zwalniających, zatrzymujących wodę w lesie.

„Bagna dla naszej wspólnej przyszłości” to hasło tegorocznej edycji Światowego Dnia Mokradeł, które w dobie zmiany klimatu i okresowej suszy w polskich lasach leśnicy powtarzają od lat. To oni, jako przyrodnicy, prowadząc wielofunkcyjną gospodarkę leśną mają świadomość tego, jak cennym zasobem w środowisku leśnym jest woda.

Wychodząc z propozycją objęcia szczególną ochroną 17% powierzchni Lasów Państwowych – czyli obszaru 1,2 mln ha będących w zarządzie PGL LP, leśnicy ujęli w tym zestawieniu wiele cennych przyrodniczo siedlisk, w tym także mokradłowych.
Bo lasy to bardzo skomplikowane ekosystemy, które dziś, w dobie zmian klimatu, wymagają szczególnej uwagi i troski, wyrażonej indywidualnym podejściem
i dostosowaniem prowadzonych działań gospodarczych do warunków przyrodniczych
i klimatycznych. –
powiedział Witold Koss dyrektor generalny Lasów Państwowych.

 

W ramach projektów małej retencji leśnicy realizują szereg zadań służących gromadzeniu i zatrzymywaniu wody w lesie oraz spowolnieniu jest powierzchniowego spływu:

•     Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu
– mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach nizinnych, zwany
też projektem małej retencji nizinnej
. Projekt stanowi obecnie kontynuację działań realizowanych przez leśników od 2007 roku, których celem jest wzmocnienie odporności nizinnych ekosystemów leśnych na zagrożenia powodowane zmianą klimatu poprzez realizację kompleksowych działań retencyjnych i przeciwerozyjnych. Projekt ma również na celu minimalizację negatywnych skutków naturalnych zjawisk pogodowych
i klimatycznych, jak choćby susze, pożary czy też powodzie i podtopienia.

•     Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu
– mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach górskich, zwany też małą retencją górską. W ramach projektu realizowane są zadania zbliżone do zakresu wpisującego się w małą retencję nizinną, aczkolwiek z uwagi na lokalizację projektu – tereny górskie – projekt bezpośrednio wpływa ma wzmocnienie górskich ekosystemów leśnych. Projekt m.in. minimalizuje negatywne skutki intensywnych i długotrwałych opadów atmosferycznych, ekstremalnego przepływu wód w korytach, spływów powierzchniowych oraz niezwykle destrukcyjnego działania wód wezbraniowych.

 

Lasy Państwowe prowadzą również projekt „Lasy dla mokradeł – ochrona siedlisk hydrogenicznych na obszarach cennych przyrodniczo”. Jego najważniejszym celem jest przywrócenie funkcji lub utrzymanie stanu bagien, torfowisk i innych terenów podmokłych pozostających w zarządzie PGL LP na obszarach Sieci Natura 2000 i poza nimi. Projekt został uwzględniony w wykazie planowanych operacji o znaczeniu strategicznym w Programie Operacyjnym FEnIKS. Projekt opiera się o współpracę jednostek LP (ponad 120 nadleśnictw) z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu oraz z Centrum Ochrony Mokradeł.

– O tym, że bez wody nie ma życia – zarówno dla przyrody, jak i dla człowieka, wiedzą wszyscy, jednakże w kwestiach edukacji przyrodniczej, dotyczącej cennych ekosystemów bagiennych i mokradeł, mamy jeszcze wiele do zrobienia. Tereny podmokłe to bardzo często unikalne miejsca występowania chronionych gatunków flory i fauny, dom dla wielu owadów oraz ostoje populacji ptaków – dodaje dyrektor Koss.

 

Leśnicy dbają o mokradła i tereny bagienne nie tylko od święta! Każdego roku,
w ramach zajęć edukacyjnych prowadzonych przez leśników, tysiące osób: dzieci, młodzieży i ludzi dorosłych, poznają niezwykły świat ekosystemów leśnych, których funkcjonowanie jest uzależnione od wody. Lasy to niezwykle złożone i bardzo wrażliwe obiekty przyrodnicze, w których niedobór lub brak wody objawiają się na wiele sposobów: od zanikania określonych gatunków roślin i zwierząt, po osłabienie, choroby i zamieranie całych fragmentów lasów. Świadomość zagrożeń, które niesie ze sobą zmiana klimatu
i to jak możemy starać się im przeciwdziałać, łagodząc jej skutki, to zagadnienia, na które edukatorzy leśni starają się uwrażliwić jak największe grono odbiorców.

Leśnicy postrzegają lasy ekosystemowo, jako swoiste systemy „naczyń połączonych”. Oznacza to nic innego jak to, że lasy to nie tylko drzewa, ale też m.in. rezerwuar zasobów wodnych, tworzących każdorazowo unikalne, leśne mikroklimaty, warunkujący wilgotność siedlisk, a co za tym idzie – kształtujący bogactwo przyrodnicze danego obszaru.

 

 


Bartłomiej Barański

Biuro Prasowe

Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych

e-mail: bartlomiej.baranski@lasy.gov.pl

www.lasy.gov.pl

www.facebook.com/LasyPanstwowe